193 έτη από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, η Τουρκία ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και με τη σημερινή της "νεο-οθωμανική μορφή" παραμένει μια σαφής απειλή για την Ελλάδα και κυρίαρχο εμπόδιο στην πρόοδο, ανάπτυξη, εξασφάλιση κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και -κυρίαρχα- στην ασφάλεια και εδαφική ακεραιότητα της Χώρας μας.
Η Τουρκία είναι ένα κράτος που επενδύει διαχρονικά στην πολιτική ισχύ, προβάλλοντας τη στρατιωτική της ισχύ για πολιτικούς λόγους. Οι κύριοι παράγοντες που προσδιορίζουν τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική παράμετρο ισχύος, στην εκμετάλλευση των οποίων η Άγκυρα εξαντλεί ένα μεγάλο μέρος της ενεργητικότητάς της, είναι η γεωγραφική θέση της χώρας, τα πολιτικοοικονομικά της δεδομένα, η στρατιωτική της ισχύς και η παρουσία της στο διεθνές περιβάλλον.
Το παρόν βιβλίο διακρίνεται για την αυθεντικότητά του, καθ' όσον στηρίζεται πρώτιστα σε τουρκικές πηγές, όπως μελέτες τουρκικών πανεπιστημίων και κέντρων στρατηγικών μελετών, ΜΜΕ και διαδικτύου, καθώς και από στοιχεία που διέρρευσαν κατά τις πολύκροτες δίκες της ERGENEKON ή/και συνομιλίες μεταξύ μειζόνων τουρκικών σχηματισμών.
Αυτή η αυθεντικότητα ενισχύεται έτι περαιτέρω από την επιστημονική κατάρτιση του συγγραφέως (χωρίς να παραγνωρίζεται και η ιδιότητά του) και τη βαθειά γνώση της τουρκικής Γραμματείας, με αποτέλεσμα να προσφέρεται στο αναγνωστικό κοινό μια πλήρης μελέτη, η οποία, λόγω της υψηλής αξιοπιστίας των πληροφοριών, της ορθής παράθεσης και χαρτογράφησης των τουρκικών δομών και τάσεων και της ορθής ανάλυσης, δίδει σαφή εικόνα των στόχων της τουρκικής Εθνικής Στρατηγικής, εξάγοντας κατ' αυτό το τρόπο αβίαστα συμπεράσματα.
Ταυτόχρονα, αυτό το βιβλίο γεννά θλίψη για τον τρόπο που εμείς διαμορφώνουμε και υποστηρίζουμε την όποια Εθνική Στρατηγική έχουμε. Τούτο διότι, μας λείπει η διαχρονικότητα, στο βαθμό που απαιτείται να υπάρχει, η προσήλωση στους στόχους και το σκοπό, ενώ -παράλληλα- αντιλαμβανόμαστε περιοριστικά-μυωπικά τις έννοιες "Εθνική Στρατηγική" και "Εθνική Ισχύς". Επιπλέον, προσωπικές πολιτικές και ιδεοληψίες νοθεύουν ή/και δηλητηριάζουν την υλοποίηση της εξωτερικής πολιτικής για την επίτευξη των στόχων της Εθνικής Στρατηγικής, με αρνητικές συνέπειες. Άλλωστε, η επιλεκτική προάσπιση περιορισμένων συμφερόντων σε συγκεκριμένες περιόδους, όχι μόνο δεν υπηρετεί αλλά βλάπτει το σύνολο των κυριαρχικών δικαιωμάτων και δημιουργεί δεδικασμένα με απρόβλεπτες συνέπειες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)