Η Γαλλική Επανάσταση αποτελεί εδώ και δύο αιώνες βασικό σημείο αναφοράς των σύγχρονων πολιτικών αντιλήψεων που προβάλλουν τις ιδέες της ελευθερίας, της ισότητας και της προόδου. Η ιστορία της, βαθύτατα εδραιωμένη στη συλλογική συνείδηση του γαλλικού λαού, διεκδικήθηκε από τους άμεσους κληρονόμους της -το σοσιαλισμό και τη φιλελεύθερη δημοκρατία- ως δική τους παράδοση. Τα μεγάλα ρεύματα της ιστοριογραφίας του 1789 αποτύπωσαν τις ιδεολογικές και κοινωνικοπολιτικές αντιπαραθέσεις των καιρών. To 1930, όταν εκδίδεται το βιβλίο του για τη Γαλλική Επανάσταση, ο Λεφέβρ είχε συγκεντρώσει αρκετά στοιχεία για να αναλύσει σε βάθος το φαινόμενο και συγχρόνως για να το κρίνει από αρκετή απόσταση, στο πνεύμα της "συνολικής ιστορίας" που δίδασκε η σχολή των Annales και εισάγοντας την ποσοτική ιστορία. Για τον Λεφέβρ, η Γαλλική Επανάσταση, που "αποτέλεσε σταθμό στα πεπρωμένα του δυτικού κόσμου" ως "προείκασμα της κοινωνικής δημοκρατίας", ξεκίνησε στο πλαίσιο της πάλης των αριστοκρατών εναντίον της μοναρχίας, ολοκληρώθηκε από τους πληβείους και τελικά έφερε στην εξουσία την αστική τάξη. Αντίθετα απ' ό,τι συνέβη στην Αγγλία ή την Αμερική, στη Γαλλία η αστική τάξη, κήρυκας της ιδέας των ίσων πολιτικών δικαιωμάτων, πολέμησε την αριστοκρατία συμμαχώντας με τον λαό. [...]