Η μελέτη αυτή πραγματεύεται το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας ως ενιαίο σύστημα μαζί με την εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ) στο σύγχρονο κόσμο και την υπό διαμόρφωση Πολιτική Ένωση ως οργανική συνιστώσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο προσανατολισμός της είναι διεθνής -όπως φαίνεται και στον τίτλο της, που συμπυκνώνει τις κεντρικές της ιδέες-, ο δε ειδικός της χαρακτήρας συνάγεται από το παράδειγμα που χρησιμοποιείται ως σημείο αναφοράς των ιδεών αυτών: τη νησίδα, δηλαδή, Ίμια και την κρίση του 1996, η οποία, ενώ, κατά τον εκπρόσωπο της ΝΤΠ, είναι ένας ξερόβραχος με έκταση μικρότερη από το Λευκό Οίκο και άρα είναι ακατανόητη η σύγκρουση δύο χωρών συμμάχων γι' αυτήν, καθίσταται ωστόσο πόλος έλξης και πεδίο δράσης των νόμων της παγκόσμιας πολιτικής. Η πορεία της εθνικής κυριαρχίας απεικονίζεται στην κίνηση των συμβόλων της, των σημαιών. Όχι φυσικά στο φαινόμενο, στο παιχνίδι της ελληνικής και της τουρκικής πάνω στο σύμπλεγμα των νησιών Ίμια, αλλά στο ρεαλιστικό, σ' αυτό που γίνεται: στην υποστολή και την καταβύθιση και των δύο στα νερά του Αιγαίου και την έπαρση στη θέση τους της αστερόεσσας - με τον ευρωπαϊσμό να μένει ποντιοπιλατικά ουδέτερος ή να κοιμάται, και τον ατλαντισμό και τη ΝΤΠ που αυτός εγκαθιδρύει στο Αιγαίο να ορίζουν δεσποτικά την περιοχή ως ζώνη ζωτικών τους συμφερόντων με την άρχουσα τάξη της χώρας να αδυνατεί πια να διατηρήσει την κυριαρχία της, ζητώντας απεγνωσμένα να γίνουν τα σύνορα της Ελλάδας σύνορα της ΕΕ, και την ανερχόμενη εργατική τάξη να είναι, όχι απλά ακόμα ανέτοιμη, αλλά ιστορικά πλέον αργά να την πάρει στην εθνική της μορφή και με τη θεωρία και την ιστορία να λένε τι επέρχεται στις συνθήκες αυτές και τι απομένει, αντίστοιχα, να γίνει.