Σκοπός της συγγραφής της "Βιβλιοθήκης" είναι η εξιστόρηση των λόγων που οδήγησαν τους λαούς οι οποίοι αναπτύχθηκαν γύρω από τη Μεσόγειο και τη Δύση να συλλέξουν και να θησαυρίσουν σε κλειστούς φυλασσόμενους χώρους, δηλαδή, σε βιβλιοθήκες, την προφορική τους παράδοση και τα επιτεύγματα της λογοτεχνίας τους, όπως και κάθε μορφή γνώσης, αποτυπωμένη σε πινακίδες και βιβλία, από το 3.000 π.Χ. έως τις αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ. Σκοπός, επίσης, είναι η ανίχνευση και η καταγραφή της πορείας που ακολούθησε ο θεσμός της βιβλιοθήκης δια μέσου των αιώνων και η επίδραση που δέχτηκε από τα διάφορα πνευματικά ρεύματα και τις ιστορικές συγκυρίες γενικότερα. Και σκοπός του βιβλίου είναι να επισημανθούν τα αίτια που επηρέασαν μαζί με τη διάδοση του θεσμού της βιβλιοθήκης και την κτιριακή και αρχιτεκτονική τυπολογία της, τόσο ως προς τον ρυθμό της όσο και ως προς τον εξοπλισμό της. Δύο πράγματα χρειάζεται να διευκρινίσω εδώ: ότι η μελέτη δεν αναφέρεται σε αρχειακές βιβλιοθήκες, παρά μόνον στο πρώτο κεφάλαιο, καθώς ο διαχωρισμός τους από τις λογοτεχνικές δεν είναι ευδιάκριτος, και επιπλέον ότι δεν γίνεται καθόλου λόγος στον τόμο αυτόν για τις εβραϊκές βιβλιοθήκες, όπως και για εκείνες που ιδρύθηκαν στην Περσία και τον κόσμο του Ισλάμ, στις οποίες προτίθεμαι να αφιερώσω ειδική μελέτη.
Βιβλιοθήκη: ο όρος είναι ελληνικός, και, όπως μαρτυρεί ο Πομπήιος Φέστος, χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους για να δηλώσει είτε έναν μεγάλο αριθμό βιβλίων, είτε έναν χώρο μέσα στον οποίο ήσαν τοποθετημένα βιβλία. Αλλά και ως "Οίκος των Πινακίδων" και "Οίκος των Βιβλίων", όπως ονομάστηκε από τους Σουμέριους και τους Αιγυπτίους, αντίστοιχα, υποδηλώνεται ο χώρος συγκέντρωσης, ταξινόμησης και διαφύλαξης τόσο των "συμφορών" που σύμφωνα με τον Όμηρο έκλωθαν οι θεοί, έτσι ώστε να μη λείψουν στις επερχόμενες γενιές θέματα για τραγούδια, όσο και της γνώσης από την παρατήρηση της φύσης αλλά και κάθε ανθρώπινης συμπεριφοράς και δημιουργίας. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)