Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η Πρώτη, η οικογένεια, τα μαθητικά και φοιτητικά χρόνια, οι πρώτες σκέψεις, οι πρώτες εκλογές, τα υπουργεία, η Αμαλία, η Ζήμενς (νυν και αεί), οι πρωθυπουργίες, το Κυπριακό, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ίντριγκες και τα παρασκήνια, η ρήξη με το Παλάτι, η αυτοεξορία, η Μεταπολίτευση, οι προεδρίες... Η Φρειδερίκω κι ο διάδοχος Κωνσταντίνος στυλώνουνε τα ποδάρια. - Θα πάμε, κι ο κουφός θα πει κι ένα τραγούδι! - Θα σας πατσαβουριάσουνε, καθίστε καλά... - Θα πάμε... - Ίσα μωρή αβόγγητη... Στις 5 Ιουνίου η Φρειδερίκω τηλεφωνάει στον Αβέρωφ. - Εμπρός Ποιος τελεφωνάει - Η Αυτού Μεγαλειότης βασίλισσα της Ελλάδος... - Τα σέβη μου, μανδάμ... - Πες στον κουφό ότι εμείς θα πάμε στο Λονδίνο... Ο Αβέρωφ λέει στον Καραμανλή για το τηλέφωνο της Φρειδερίκως. Καλάνε σύσκεψη μ άλλους υπουργούς. Τον Κανελλόπουλο, τον Ράλλη, τον Θεοτόκη, τον Παπαληγούρα, τον Τσάτσο, τον Μακρή, τον Πιπινέλη, τον Ροδόπουλο. Όλοι συμφωνάνε με τον Καραμανλή ότι δεν πρέπει η βασίλισσα να πάει στην Αγγλία. Ακόμη κι ο Ράλλης, που μπορεί νάτουνε βασιλόφρων, αλλά ήτουνε λογικός άνθρωπος, κάργα ρεαλιστής, ίσως ο καλύτερος μαθητής του Καραμανλή. Στις 8 Ιουνίου, ημέρα Σάββατο, είν η αρχή του τέλους για τον Καραμανλή. Σηκώνεται πρωί πρωί, ξυρίζεται, ντύνεται, τρώει και μια κουταλιά κομπόστα που τούχε φτιάκει η Αμαλία. Της λέει ένα ξερό "γεια", πλησιάζει την πόρτα, την ανοίγει, βγαίνει όξω και την τραβάει με δύναμη. Τα νεύρα είναι τεντωμένα. Παγαίνει στο παλάτι. Χτυπάει το κουδούνι. Ανοίγει ο Κοκός. - Τι θέτε - Τον κύριο Παύλο... - Να δω αν μποράει να σε δεχτεί, γιατί τρώει το πρωινό χαβιάρι του... - Δε μου λες ρε Απ τα εκατομμύρια σπερμαζωάρια πούχε ο πατέρας σου εσύ ήσουνε το πιο γρήγορο Μετά από λίγο, ο Παύλος, μαζί με τον Κοκό, δέχονται τον Καραμανλή. - Άκου. Ξεκάθαρα και σταράτα. Δεν πρέπει να πάτε στην Αγγλία... Τότενες, πετάγεται ο διάδοχος. - Γιατί παρακαλώ Έχει κι εκπτώσεις. Θα ψωνίσει η μαμά... Κακή ιδέα είναι - Κακή ιδέα είχε η μάνα σου πούκατσε στον πατέρα σου...