Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου ανήκει στην κατοχική γενιά. Έγινε πρώτα γνωστός στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό σαν εκδότης, κυρίως με τα "Άπαντα" του Νίκου Καζαντζάκη. Συνδέθηκε άρρηκτα με τον ίδιο, και το τελευταίο γραφτό του μεγάλου συγγραφέα πριν από το ύστατο ταξίδι του, ήταν προς αυτόν. Τριάντα χρόνια πέρασαν από τότε. Ο εκδότης συνέχιζε μια δύσκολη πορεία σ' έναν τόπο διαφορετικό από εκείνον που τον είχαν προορίσει οι πανεπιστημιακές του σπουδές. Απόληξη, ήταν ο πρώτος λαχνός ατυχίας στο χώρο του: Το κατάστημά του όπου στεγαζόταν το "Θεμέλιο" (Ακαδημίας 57) διαλύθηκε από την 21 Απριλίου 1967. Όμως σε όλο το διάστημα της επταετίας, έμεινε πιστός στις αρχές που τον συνδέανε με την πριν από την εμφάνισή του ως εκδότη, περίοδο. Αυτό του στοίχισε ακριβά, αλλά περισσότερο από κάθε δοκιμασία υπήρξε γι' αυτόν ο κατοπινός "Εμπαιγμός της Αντίστασης", όπως το κατάγγειλε στην ομώνυμη μπροσούρα του. Η συγγραφή έγινε πια γι' αυτόν το κύριο μέλημά του. Έχει εμφανίσει τριάντα έργα, που ορισμένα μεταφράστηκαν στο εξωτερικό: Πεζογραφήματα, κριτικά, ταξιδιωτικά, ποιητικά, θέατρο. (...) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)