«Tο ότι αυτό το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, το είπα ήδη. Tο ότι ο ισόρροπος, ακριβολόγος, λεξιλογικά πλουσιότατος και επιμελημένος στην απλότητά του λόγος, η χρήση μιας ελληνικής λαλιάς που είναι ταυτόχρονα λογία και λαλουμένη (τι άθλος κι αυτό!) και το ότι το διαρκές αυτοσχόλιο του αφηγουμένου ούτε μια στιγμή δεν διακόπτει τη ροή της αφήγησης, είναι ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο της θείας δωρεάς που φυσομανάει μέσα σε τούτον τον συγγραφέα.» (Θ.Δ. Φραγκόπουλος).