Ο Όμηρος, "πρίγκηψ των ποιητών" κατά τον Πλάτωνα, απευθυνόμενος στη Μούσα για να διηγηθεί τα κατορθώματα ανθρώπων και θεών και τις περιπέτειες που σημάδεψαν την επιστροφή του Οδυσσέα, συνέθεσε δύο έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, που αντιπροσωπεύουν και συμβολίζουν ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της ελληνικής σκέψης και του δυτικού πολιτισμού γενικότερα. Πέρα από την αναμφισβήτητη πρωτογενή αξία των επών, ως προς το ήθος, τη γενναιότητα, την τιμή και τη δόξα των ηρώων, αλλά και τη στάση των ανθρώπων απέναντι στη μοίρα τους, η σκηνική αναπαράσταση του ομηρικού θεάτρου δεν έπαψε ποτέ να εξάπτει τη φαντασία των λογίων και του καλλιτεχνικού κόσμου. Και μολονότι ορισμένες σκηνές δράσης ομηρικών μαχών έχουν αποδοθεί εικονογραφικά, ποτέ, μέσα στη διαχρονία, το ποιητικό έργο αυτό στο σύνολό του δεν έχει εκδοθεί συνοδευόμενο από μία εικονογράφηση σε αντιστοιχία με κάθε ραψωδία. Χρειαζόταν ίσως, τη σύγχρονη εποχή πλέον, το ανήσυχο βλέμμα και η καλλιτεχνική φλέβα ενός ατόμου με κουλτούρα που να πηγάζει από τον μεσογειακό ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, για να αποδώσει ζωγραφικά τα ομηρικά έπη: αντάξια των μεγάλων αγγειογράφων της κλασικής εποχής. Ο Mimmo Paladino, σχεδιαστής, ζωγράφος και γλύπτης, μέσα σε 202 ολοσέλιδες εικονογραφήσεις, ανέλαβε να αποδώσει τα μείζονα γεγονότα της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, διαμορφώνοντας ένα αισθητικό ύφος που παραπέμπει ακριβώς με αρχαϊκή λιτότητα στις αρχέτυπες ελληνικές απεικονίσεις. Ο πλούτος και η ευγένεια της ματιέρας πηγάζει από διαφορετικές τεχνικές, χρησιμοποιώντας και συνδυάζοντας την υδατογραφία, την τέμπερα, το μολύβι και το κραγιόνι, όπως και τη σινική μελάνη, ακόμα και τη "χρυσοτυπία". Έτσι, γεφυρώνοντας το αρχαίο με το σύγχρονο, ο αναγνώστης μπορεί πλέον να απολαμβάνει τα δρώμενα μέσα από το μέτρο του λόγου συμπληρωμένου από τις σκηνικές παρουσίες των ηρώων. Κ. Σπ. Στάικος, Μάγδα Κοτζιά