«Το 1998, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά "Το χρονικό του Χρόνου", η έσχατη Θεωρία των Πάντων φαινόταν να βρίσκεται μόλις στη στροφή του δρόμου. Πώς έχει μεταβληθεί από τότε η κατάσταση αυτή; Βρισκόμαστε πλησιέστερα στον στόχο μας; Όπως πρόκειται να περιγράψω στο ανά χείρας βιβλίο, έκτοτε έχουμε κάνει μεγάλα βήματα προόδου. Το ταξίδι όμως συνεχίζεται, και το τέλος του βρίσκεται μάλλον πολύ μακριά. Σύμφωνα με μια παλιά ρήση, είναι καλύτερο να ταξιδεύει κανείς γεμάτος ελπίδα παρά να φτάνει στον προορισμό του. Το πάθος της ανακάλυψης τροφοδοτεί τη δημιουργικότητά μας σε όλα τα πεδία, και όχι μόνο στην επιστήμη. Αν φτάναμε στο τέλος του δρόμου, το ανθρώπινο πνεύμα θα μαραινόταν και θα έσβηνε. Αλλά δεν πιστεύω πως θα μείνουμε ποτέ στάσιμοι: θα αυξανόμαστε σε πολυπλοκότητα, αν όχι σε εμβρίθεια, και θα αποτελούμε πάντοτε το κέντρο σε έναν επεκτεινόμενο ορίζοντα δυνατοτήτων...».