Το έργο του Ludwig Wittgenstein είναι προϊόν σκληρής σκέψης και λαμπρής φαντασίας. Ο μόνος τρόπος για να γίνει πλήρως κατανοητό είναι μέσα από την ταυτόχρονη μελέτη τόσο της φιλοσοφίας όσο και της ζωής του. Ο Wittgenstein γεννήθηκε το 1889, γόνος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της Βιέννης των Αψβούργων. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον ανέπτυξε ένα φλογερό πάθος για τα θρησκευτικά, ηθικά και πολιτισμικά ζητήματα. Η εξέλιξή του ως φιλοσόφου άρχισε το 1912, όταν πήγε στο Cambridge για να σπουδάσει φιλοσοφία με τον Russell. Το έργο του εκεί κορυφώθηκε με τη συγγραφή του Tractatus Logico-Philosophicus, μιας από τις γνησιότερες και καθαρότερες εκφράσεις του θεωρητικού λόγου. Το βιβλίο ολοκληρώθηκε με την λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά η (εθελοντική) θητεία του στον αυστριακό στρατό τον εξέθεσε σε τέτοιο βαθμό στον ανθρώπινο πόνο, ώστε τον μεταμόρφωσε. Πεπεισμένος ότι το βιβλίο του είχε λύσει όλα τα παραδοσιακά φιλοσοφικά προβλήματα, εγκατέλειψε τη φιλοσοφία και διορίστηκε δημοδιδάσκαλος στην αυστριακή επαρχία, όπου όμως συνάντησε τρομακτικές δυσκολίες επαγγελματικού και προσωπικού χαρακτήρα. Γύρω στα σαράντα του αποφάσισε να επιστρέψει στην ακαδημαϊκή φιλοσοφία. Η ριζική αναθεώρηση της πρώιμης θεωρίας του -που δημοσιεύτηκε δύο χρόνια μετά τον θάνατό του με τον τίτλο Φιλοσοφικές έρευνες- τον οδήγησε στην επινόηση μιας καινοφανούς προσέγγισης του αντικειμένου, η οποία έκτοτε κυριαρχεί στις φιλοσοφικές συζητήσεις και ανταλλαγές. Βασισμένο στα κείμενα του ίδιου του Wittgenstein, στην αλληλογραφία του και σε συνεντεύξεις με φίλους και συγγενείς του, το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη πλήρως ανεπτυγμένη βιογραφία του φιλοσόφου. Συμφύρει με επιτυχία τη συνεκτική ανάλυση της σπουδαιότητας του έργου του Wittgenstein με ένα γοητευτικό πορτραίτο μιας δυνατής και επιβλητικής φυσιογνωμίας, την οποία συνήθως φανταζόμαστε ως μια βασανισμένη μεγαλοφυΐα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)