Η Ιατρική Ψυχοθεραπεία είναι υποχρεωμένη, για πρακτικούς λόγους, να ασχολείται με το σύνολο της ψυχής. Επομένως πρέπει να έλθει σε συμφωνία με όλους τους παράγοντες, βιολογικούς, κοινωνικούς και νοητικούς, που ασκούν ζωτικής σημασίας επίδραση στην ψυχική ζωή.
Ζούμε σε εποχές μεγάλων αναταραχών: τα πολιτικά πάθη έχουν πάρει φωτιά, οι εσωτερικές αναταραχές έφεραν τα έθνη στο χείλος της αβύσσου και τα θεμέλια της κοσμοθεωρίας μας κατέρρευσαν. Η κρισιμότητα της κατάστασης έχει τέτοια τεράστια επίδραση στην ψυχική ζωή του ατόμου που τα αποτελέσματά της οφείλει να παρακολουθεί ο γιατρός με μεγαλύτερη προσοχή του συνηθισμένου. Η σαρωτική θύελλα των γεγονότων δεν πέφτει πάνω του μόνο από τον έξω, τον μεγάλο κόσμο η βιαιότητα της πρόσκρουσης γίνεται αισθητή ακόμα και μέσα στην ησυχία του ιατρείου του και στις ιδιωτικές προσωπικές ακροάσεις. Η ευθύνη απέναντι στους ασθενείς του δεν του επιτρέπει να αποσυρθεί στην ειρηνική νησίδα της ανενόχλητης επιστημονικής εργασίας, αλλά επιτάσσει τη συνεχή κατάβαση στην αρένα των παγκόσμιων γεγονότων και την ανάμειξή του στη μάχη των συγκρουόμενων παθών και ιδεών. Αν μείνει αμέτοχος στην αναταραχή, η συμφορά της εποχής του θα τον αγγίξει μόνο απόμακρα και ο πόνος των ασθενών του δεν θα βρει ούτε απήχηση ούτε κατανόηση δεν θα ξέρει πώς να τους προσεγγίσει για να τους βγάλει από την απομόνωσή τους. Γι' αυτό δεν μπορεί ο ψυχολόγος να απέχει από τη σύγχρονη Ιστορία -ακόμη και αν η ίδια η ψυχή του αποστρέφεται τον πολιτικό αναβρασμό, τα ψέματα της προπαγάνδας, και τους κακόφωνους λόγους των δημαγωγών. Σαν κοινός πολίτης έχει καθήκον να αντιμετωπίσει τα γεγονότα. Σαν γιατρός, όμως, έχει ακόμη μεγαλύτερη υποχρέωση απέναντι στην ανθρωπότητα. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)