Το Άγιον Όρος είναι τόπος πολυσύνθετος και πολύπλοκος. Δύσκολος τόπος, αν θέλεις να τον γνωρίσεις πραγματικά και όχι να επιβεβαιώσεις απλώς εκείνο που ήδη πιστεύεις γι’ αυτόν. Χρειάζεται να πας και να ξαναπάς, να ιδρώσεις στα μονοπάτια, (να κανείς, ας πούμε, τη διαδρομή από τη Βίγλα στην Αγία Άννα ή την Κερασιά), να ξυπνήσεις νύχτα για τις ακολουθίες και να δώσεις μέσα στο ναό τη μάχη του στασιδιού, ήγουν κατά του νυσταγμού, να φας άλαδο, να ακούσεις τη μουσική του και τη σιωπή του, να πιάσεις κουβέντα με τους ανθρώπους του, να μάθεις την ιστορία του, να ζήσεις στο ρυθμό του. Και όταν θα τα έχεις κάνει όλα ετούτα και άλλα πολλά, είναι αβέβαιο και πάλι ότι έχεις εννοήσει τι είναι αυτό που έχει κάνει το Όρος ένα τόπο ξεχωριστό στον κόσμο (. . .) Φυσικό κάλλος και πλούτο πολιτιστικό, τα βρίσκεις και αλλού, δεν αποτελούν προνόμιο του Άθω. Εκείνο που κάνει το Όρος να ξεχωρίζει από τα άλλα μέρη του κόσμου είναι ο τρόπος ζωής των ανθρώπων που ζουν εκεί. Ο Μοναχισμός κάνει το Άγιον Όρος μοναδικό (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)