Απόλυτα, κατά τρόπο μυστικό και σίγουρο, έχει ταφτιστεί για μένα ο άγιος Φραγκίσκος με τη φύση. Στην αρχή, την ιταλική μονάχα φύση κ" ιδιαίτερα της Ουμπρίας· αργότερα, σιγά, σιγά, όσο η καρδιά μου ξαναγύριζε στην πρώτη της αγνότητα, με τη φύση αλάκαιρη και στις τρεις κρίσιμές της εποχές: τη σπορά, την άνθιση, την κάρπιση. Κι ακόμα αργότερα - τρίτος και στερνός ωστόρα για μένα σταθμός της φραγκισκανικής ανάβασης - έφτασα να ταφτίζω το Φραγκίσκο με τη μεταφυσική ουσία της φύσης κ" έβρισκα, κάτω από τα μεγάλα εξωτερικά σύμβολα των εποχών, τις τρεις θεμελιακές εντολές του αγίου: τη Φτώχια, την Υπακοή, την Παρθενία. (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)