Στο πρώτο αυτό μέρος της "Ιστορίας της Καινής Διαθήκης" επισημαίνονται εξ υπαρχής δύο βασικά στοιχεία, που συνιστούν και το δομικό υλικό του βιβλίου αυτού: α) η ιστορική έκθεση και β) η θεολογική επεξεργασία των γεγονότων της ιστορικής πορείας του Ιησού Χριστού. Ύστερα από δύο αιώνες επίμονης και επίπονης θεολογικής δουλειάς στο βιβλικό χώρο, η έρευνα θα πρέπει να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα, πως είναι αδύνατο και αδιανόητο να πραγματοποιείται οποιαδήποτε έκθεση και καταγραφή της βιβλικής ιστορίας χωρίς την προβολή και της αντίστοιχης θεολογικής επεξεργασίας, που γίνεται με συνέπεια κατ αρχήν μέσα στα κείμενα της Καινής Διαθήκης από τους ίδιους τους ιερούς συγγραφείς της. Η Αγία Γραφή, με την ιερά ιστορία της και τα γεγονότα της θείας Οικονομίας, θεωρείται σήμερα πως αποτελεί το "λόγο" του Θεού, τον απευθυνόμενο προς τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα γενικότερα. Ο "λόγος" αυτός του Θεού φανερώθηκε και αποκαλύφθηκε μέσα στον κόσμο μας, έγινε "λόγος" ορατός, αισθητός και αντιληπτός, έγινε "γεγονός" και "ιστορία" μέσα στη ζωή του ανθρώπου. Η θεία Αποκάλυψη είναι, ασφαλώς, ο λόγος του Θεού προς τον άνθρωπο. Αλλά στο γεγονός της σάρκωσης και ενανθρώπησης του Λόγου έχει και ο άνθρωπος το δικό του "λόγο", μέσα στην ιερά αυτή ιστορία. Η θεολογία υπό μια άποψη μπορεί να θεωρηθεί και να κατανοηθεί ως ο "λόγος" του ανθρώπου για τον Θεό και τη θεία αποκάλυψη. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)