Το έργο του Δημοσθένη Βουτυρά υπήρξε πρωτοποριακό. Για τα δεδομένα της ελληνικής λογοτεχνίας και, όχι τυχαία, θεωρείται ο εισηγητής του ρεαλιστικού διηγήματος στην Ελλάδα. Γεννημένος στην Πόλη έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στον Πειραιά και για το λόγο αυτό, αλλά και επειδή στα διηγήματα του ζωντανεύουν οι άνθρωποι, η ζωή και η ατμόσφαιρα του μεγάλου λιμανιού, θεωρείται πειραιώτης πεζογράφος.

Στα γράμματα πρωτοεμφανίζεται ως διηγηματογράφος το 1902, αλλά ουσιαστικά γνωστό γίνεται το 1926. Στη δεκαετία 1920-1930 ο Δημοσθένης Βουτυράς βρίσκεται στο επίκεντρο του λογοτεχνικού ενδιαφέροντος και ασκεί ισχυρή επίδραση στην πεζογραφία μας. Τα θέματα που πραγματεύεται μας παρασταίνουν ανάγλυφα το μικροαστικό και εργατικό κόσμο των πόλεων της εποχής του. Οι φτωχογειτονιές και οι απόμερες συνοικίες είναι ο χώρος που κινείται, ενώ, οι ήρωες του είναι άνθρωποι αποτυχημένοι και κατατρεγμένοι που ζουν μοιρολατρικά μια άχαρη ζωή. Η παραγωγή του υπήρξε πληθωρικότατη, αλλά πάντα ατημέλητη και ανεξέλικτη, γεγονός που οδήγησε σε ποικίλες και αντιφατικές αποτιμήσεις του έργου του.

Από τις 32 συλλογές διηγημάτων που έγραψε ο Βουτυράς στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνονται τα: "Ο Λαγκάς και άλλα διηγήματα" 1915, "Παπάς ειδωλολάτρης και άλλα διηγήματα" 1920, "Οι αλανιάρηδες" 1921, "Ζωή αρρωστεμένη και άλλα διηγήματα" 1921.