Αναφερόμενοι στο τίτλο του βιβλίου παρατηρούμε ότι τόσο το κείμενο όσο και οι λίγες φωτογραφίες αφορούν κυρίως το "αντάρτικο" και λιγότερο το "αεροδρόμιο". Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: Η Μοιραία Αερογέφυρα της Εθνικής Αντίστασης Το αντάρτικο αεροδρόμιο που λειτούργησε κάτω από τη μύτη των Γερμανών κατακτητών, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Καρδίτσα, στο υψίπεδο της Νευρόπολης, υπήρξε ένα από τα συναρπαστικότερα κεφάλια της Εθνικής αντίστασης. Είναι τα αεροδρόμιο που διατήρησε ανοιχτή της αερογέφυρα και την επικοινωνία ανάμεσα στο Βουνό και στο Κάιρο, όπου είχε την έδρα της η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. Νύχτα, με μόνο οδηγό τις λάμπες θυέλλης και τις φωτίτσες που άναβαν οι υπεύθυνοι αντάρτες του αεροδρομίου, θα προσγειώνονται και θα απογειώνονται τα συμμαχικά "Ντακότα" με επιβάτες τις αντιπροσωπείες της ΠΕΕΑ, Άγγλους στρατιωτικούς και μέλη της Σοβιετικής Αποστολής. Πώς κατασκευάστηκε, πώς συντηρήθηκε και πώς λειτούργησε το αντάρτικο αεροδρόμιο, που με το χάραμα της ημέρας μεταμορφωνόταν σε φυσικό δάσος και τη νύχτα σε αεροδρόμιο Ποιες συζητήσεις γίνονταν και ποιες διαμάχες και συγκρούσεις κορυφώνονταν, εκεί στις παρυφές του αεροδρομίου, καθώς πηγαινοέρχονταν οι αποστολές και οι αντιπροσωπείες και διαγραφόταν το τραγικό τέλος ενός ένδοξου αγώνα.